Feest der Verlichting

Het is weer de tijd van de lampjes. En ik zal wel ergens een blog of artikel hebben gelezen over neopixels. Ik herinner me nu dat het een artikel was van Rob Zwetsloot (voor MagPi) over verlichting in zijn presentatiekast voor zijn verzameling parafernalia. Hij deed het met twee geschakelde kwartcirkels van neopixels. Bedacht me dat ik nog ergens een 16-leds ring met neopixels had liggen. Toenmalige verkenning was nooit helemaal naar tevredenheid verlopen. De neopixels kenmerken zich door de individuele adresseerbaarheid van de leds; iedere led heeft zijn eigen miniscule driver. Er is afgezien van de voeding dan nog 1 draadje voor de data nodig met de raspi. 

Maar dan moet je nog weten of je van het type RGB, GRB, RGBW of GRBW hebt. Met de benodigde instelling van 16 leds in de ring kreeg ik er toch maar standaard 12 brandend. En dat was precies wat ik voorheen ook al niet begreep. Lag het aan de voeding? Ik had nu zelfs een aparte USB-voeding voor de lampjes. Leek me dus niet. 

Na allerlei experimenten, lees gepruts en gekluns, besloot ik nog eens flink op zoek te gaan naar tekst en uitleg. Omdat ik ervan houd om de randjes op te zoeken heb ik waarschijnlijk mijn eerdere gepiel gedaan zonder een extra aarde-draadje naar de raspi! Let op er zijn dus twee draadjes naar de pi nodig: data & aarde (---> naar aarde op de ledring). Het leek het ei van Columbus. Zaken leken redelijk normaal, maar toch niet 100%. 

Tot nu toe had ik gedacht met RGB te werken, maar omdat ik een bon van de aankoop terugvond ontdekte ik dat het RGBW was. Maar ook dat was niet zo. Pas toen ik dan besloot eens te werken met de instelling GRBW viel alles op zijn plaats.

Geheugensteun

Vergeten dat en wat je vergeet. Dat is waarbij we willen helpen, want mijn schoonmoeder is ernstig dement. Eerder al hebben we oplossingen bedacht met -al dan niet commerciële - oplossingen met tablets; minicomputer met TV als beeldscherm, waarvoor een makkelijk te updaten webpagina bij google werd aangelegd. 

Na het lezen van een artikel over het updaten van een e-Ink-scherm via interpret werd ik nieuwsgierig naar wat een e-Paper- of e-Ink-scherm is. Een in het oog springend voordeel van een dergelijk scherm is dat er na het schrijven van een tekst of afbeelding geen stroom meer verbruikt wordt door het scherm. Vooral van belang als er met batterijen of accu's gewerkt wordt. En computer en voeding kunnen na het schrijven van het scherm ontkoppeld worden. Een (mogelijk) nadeel is dat het slechts 2 of drie kleuren kent. Aan meer kleuren wordt druk gewerkt. Ze zijn erg licht in gewicht. Zo licht dat ik meende de versie van 2.7 inch op een mondkapje te kunnen (veiligheids)spelden.
Afijn, in de post van 30 oktober, hieronder,  wordt e.e.a. ook behandeld. 

Schoonmoeder heeft aan hekel aan allerhande knopjes en technologie. De afstandsbediening van de tv is genoeg. Maar moet niet veranderen. Haar telefoon wordt intensief in leven gehouden omdat een nieuwe rampzalig zou zijn. 

Ze vergeet dat haar kinderen telkens erop hameren dat ze haar notitieboekje gebruikt. Als ze al weet waar het is, vergeet ze regelmatig er in te kijken. Maar naar de tv kijkt ze. En als we nu eens een klein schermpje naast de tv zetten met daarop belangrijke boodschappen, die we ook nog regelmatig kunnen verversen, dan zou dat een geheugensteun kunnen zijn.

N.B.: Aanvullingen/verbeteringen

Gezien de voorgaande publicaties zijn er toch een paar belangrijke opmerkingen en aanvullingen te maken.

• De draadloze schakelaars van LSC die bij de Action te koop waren hebben een andere chip gekregen en zijn daarmee op dit moment onmogelijk draadloos te hakken en op te nemen in het eigen netwerk. 
• Google Photos/Foto's gaat met ingang van februari 2021 zijn toewijzing van de ruimte van foto's berekenen voor alle foto's. Tot dat moment kunt u nog even snel de schoenendoos legen want de bestaande uploads houden hun oude kosteloze status. 
• Min of meer hetzelfde geldt voor de gratis online terabyte van de Nederlandse provider stackstorage. De gratis accounts worden ook in februari 2021 opgedoekt. U mag gewoon gaan betalen, het eerste jaar voor de halve prijs.
  Er stond een aardig overzicht van de kosten van cloudopslag in de digitale rubriek van de NRC/Handelsblad:
  https://www.nrc.nl/nieuws/2020/11/23/als-de-gratis-gigabytes-opraken-a4021080 
  Thuis draai ik een - relatief kleine - owncloud-server op een raspberry 3B en overweeg nu om er een tweede bij te zetten voor het geval dat...
  Nog mooier zou zijn om de tweede bij de buren of familie te plaatsen en die van de buren of familie bij jezelf
• In eerste instantie bleken om nog onopgehelderde redenen de flatcable verbindingen van de Waveshare e-Ink-schermen onbruikbaar. De verbindingen met DuPont-draadjes werkten feilloos. 
  Maar om bij het kleinere 2in7b scherm de vier knoppen te kunnen gebruiken was echt de verbinding met de pinheader & flatcable nodig. 
  Uiteindelijk bleek dat toch ook te werken.
  Probleem was mogelijk een verkeerde driver in het voorbeeld. In die voorbeelden staan ook verkeerde dimensies opgegeven voor het aantal pixels horizontaal en verticaal en er blijkt een slecht begrip te bestaan van wat liggend of staand is (landschap, portret).

E-papier/e-Ink

Om de spanning meteen weg te halen: uiteindelijk is het gelukt om op beide schermen beeld en tekst te plaatsen. Niet twee identieke schermen, maar een kleintje van 2,7 inch en een wat grotere van 7,5 inch, beide driekleurig - zwart, wit en rood van de Chinese firma Waveshare. 

afgebroken kabelklem

De grotere versie wordt geleverd met een flatcable met HAT waarvan bij het eerste gebruik meteen een kabelklem brak. Daar had ik dus niets meer aan. Beide versies hebben een HAT-koppeling en komen ook met een aansluiting voor draadjes die op de header pins van de raspberry pi passen.
Ik had ooit het lef om voor de raspi Zero zelf te solderen maar was niet geheel overtuigd van mijn werk. Dit zou een mooie gelegenheid worden om het te testen.
Met de HAT op de raspi Zero wilde het voor geen meter. Vanwege de twijfels over het soldeerwerk besloot ik over te schakelen naar een raspi 3 (ook met lan-verbinding). Helaas werkte ook hier de HAT niet. 

Maar los daarvan moest ik de aangeboden python code aanpassen op verschillende punten. Veel experimenteren met verschillende plaatjes en teksten leverde zicht op hoe een en ander zou moeten werken.

De eerste keer dat ik wat op het (grote) scherm kreeg was door met de DuPont-draadjes te verbinden. Dat zou later ook blijken te werken met de raspi Zero.  

Nu kwam het lastigste onderdeel, om op te frissen via interpret. Daarvoor moest een service account gemaakt worden bij (console.)developers.google.com. Met een wat verouderde beschrijving hoe dat te doen ben ik er uiteindelijk uitgekomen. Maar toen ik met de voorbeeldcode van https://github.com/XRobots/IoT-Message-Board aan de slag ging bleek dat ook de python gspread-module vooral voor de authenticatie vernieuwd is en dat ik de lokale oplossing van een log.csv niet nodig heb. Dat is dan ook meteen hetgeen nog moet gebeuren. Op Sheet2 elegant de oude inhoud van de gepubliceerde Sheet1 kopiëren zodat er alleen op het scherm geschreven hoeft te worden wanneer er iets nieuws op Sheet1 is ingevoerd. Dan kan er ieder kwartier of ieder uur met crontab gecontroleerd worden of dat nodig is. 

Bonus: De Chinezen van waveshare weten niet wat verticaal en horizontaal is!

De pythoncode is te vinden op mijn oude site.

Foto's van de slimme telefoon halen

Met regelmaat krijg ik een overzicht van wat er zoal op mijn oude webstek gebeurt. En tot mijn verrassing worden er iedere maand nog flink wat pdf-bestanden gedownload. Vooral over hoe je je foto's van je (mobiele) camera op de pc/laptop o.i.d. krijgt. Die documenten zijn nogal belegen en niet gericht op de mobiele (android) telefoon.  

De meeste telefoons kunnen nog met een usb-kabel worden verbonden met pc/laptop en soms ook tablet. Maar de trend gaat naar zo min mogelijk ingangen van de telefoon. Een usb-kabel, maar ook een sdhc-geheugenkaartje geven/hebben toegang tot de telefoon. En de fabrikanten vinden dat niet leuk en doen er veel aan om die ingangen te blokkeren.

De wereld is behoorlijk veranderd. Zonder kabeltje zijn we mobiel verbonden met interpret en kunnen met een appje ervoor zorgen dat onze foto's gekopieerd (back-up) worden in de donkere wolk (cloud) bij bijv. google photos, google drive, of soortgelijke oplossingen van microsoft of apple. Zolang u de oorspronkelijke foto's niet wist is er sprake van een kopie. Komt u ruimte tekort en gaat u wissen dan bestaat die foto alleen nog in de wolk.

Heeft uw mobiele telefoon de mogelijkheid om een extra geheugenkaartje te plaatsen dan kunt u vaak kiezen om de foto's en filmpjes meteen op het geheugenkaartje op te slaan en dan af en toe het geheugenkaartje te kopiëren op een ander apparaat of te vervangen.
Bij mij is het voorgekomen dat mijn geheugenkaartje vond dat het was uitgeworpen, constateerde dat het er toch was en besloot zichzelf te formatteren en ik mijn foto's e.d. kwijt was.
Als je dit wilt voorkomen dan moet je zelf regelmatig de bestandsbeheerder (file manager) ter hand nemen en de bestanden kopiëren naar het geheugenkaartje. Ter zijde wil ik opmerken dat de meeste meegeleverde bestandsbeheerders tamelijk gebrekkig zijn en dus de fabrikanten en cloud-leveranciers in de kaart spelen.

Maar goed, kabeltjes en geheugenkaartjes zijn in onmin geraakt.
Wat dan? Nou, draadloos. En draadloos bestaat in de praktijk uit twee varianten. Wifi en Bluetooth. Bluetooth heeft een beperkter bereik dan wifi. 

Maar er is ook nog NFC en dat wordt soms aanbevolen door fabrikanten onder de naam Android Beam waarbij telefoons met de ruggen tegen elkaar worden gehouden. Waarbij de vraag is of je daar nu veel mee opschiet om je foto's veilig te stellen. Als het tweede toestel wel een NFC-chip heeft en ook nog een geheugenkaartje kan hebben, dan misschien wel. Maar lekker, ik weet het zo net nog niet. 

Met een oude telefoon of tablet is het vrij makkelijk om er een ftp-server op te zetten en die te gebruiken in plaats van een cloud-oplossing (buiten Europa). Maar dan moet je wel een paar stapjes zetten en bijv. leren omgaan met FileZilla of de app File Manager+ die overweg kan met locaties op afstand (remote locations).  Dit kan natuurlijk ook met een oudere pc of laptop of met een raspberry pi die in de versie Zero voor pakweg € 15 te koop is en zowel wifi als bluetooth aan boord heeft en voorzien kan worden van een flinke harde schijf. 

Andere mogelijkheden:

- Sandisk heeft een tijdje reclame gemaakt voor een (mobiele) harde schijf met ingebouwde draadloze voorzieningen, genaamd Connect Wireless.

- PirateBox, beschikbaar voor Raspberry Pi, sommige routers en oude laptops.De PirateBox is gegarandeerd onafhankelijk van internet en louter lokaal te gebruiken.

- OwnCloud of NextCloud voor, opnieuw de Raspberry Pi of oudere pc/laptops

miniDlna

Er staat een Kodi-systeem op een oude raspi B (met Nic en twee USB-poorten). Door mijn gerommel met de externe harde schijven zijn die schijven met muziek nu verbonden met een vrij nieuwe raspi 3B+. Nou kan ik natuurlijk als ik muziek wil horen die schijven weer terug brengen naar het Kodi-systeem, maar dat is nogal onhandig. Bovendien moet ik dan twee raspi's starten, twee maal energie gebruiken. Dat moest toch anders kunnen. 

MiniDlna leek een oplossing en zou zuinig met mijn systeembronnen omgaan. En, kon gekoppeld worden aan Kodi. Toevallig had PiMyLifeUp.com net een nieuwe instructie voor het opzetten gemaakt. Wat later bleek dat bijna alle instructies over het inrichten van een minidlna-server uitgaan van het later toevoegen van de media. Maar ik had al twee schijven met in verschillende mappen verschillende soorten muziek en video. Maar wie de tijd neemt om de instructie goed te lezen ontdekt in het deel over /etc/minidlna.conf dat daar rekening wordt gehouden met reeds bestaande verzamelingen media. 

Na het opnieuw opstarten en met de browser op :8200 kijken voor het resultaat, gebeurt er niets; Een lange tijd niets. De database met de media wordt blijkbaar niet opgebouwd. 

Blijkbaar wordt er bij de installatie een nieuwe gebruiker aangemaakt genaamd 'minidlna', lees ik in de minidlna.conf:

# Specify the user name or uid to run as (root by default).

# On Debian system command line option (from /etc/default/minidlna) overrides this.

#user=minidlna

# user=pi
----------------------

De tweede, met een # uitgeschakelde user is van een latere toevoeging die ook niets hielp. Daarna heb ik de nieuwe gebruiker 'minidlna' toegevoegd aan de groep 'pi' om te zien of dat zou helpen. Daarnaast heb ik 'pi' ook toegevoegd aan de 'minidlna'-groep. Niet dus. 
Volgens mij staat er in de eerste zin van het uitgelichte stukje conf-bestand "# Specify the user name or uid to run as (root by default)" dat het zwikkie loopt onder de root-account zolang je de # laat staan voor user=minidlna of user=pi. Hoe dan ook ik kwam geen steek verder. 

Totdat ik besloot om /etc/default/minidlna eens te bekijken. Een aanpassing voor 

# User and group the daemon should run as
#USER="minidlna"
#GROUP="minidlna"

USER="root"
GROUP="root"

betekende dat ik eindelijk in het browservenster :8200 iets van indexering zag gebeuren. ✌
En met VLC kon streamen naar mijn andere apparaten.

Echter, na een tijdje nam ik een kijkje in mijn bestandsbeheerder en zag dat bij mijn externe schijven ineens twee tmp-mappen verschenen waren, waarvan er eentje tmp1 werd genoemd. Nu had ik in het minidlna.conf-ig-bestand een wijziging aangebracht:

# Path to the directory that should hold the database and album art cache.
#db_dir=/var/cache/minidlna

db_dir=/media/pi/tmp/dbDlna

om te voorkomen dat mijn raspi-systeem vol zou lopen met de database.

Ik had twee partities tmp-s met in de ene een map dbDlna met kleine files.db van ca. 60 Kb en een andere tmp (tmp1) met een map dbDlna met als inhoud een files.db van ca. 60 Mb én een map genaamd art_cache.

De eigenaar en groep van tmp is root. De eigenaar en groep van tmp1 is root:pi.

Dat was terwijl minidlna liep met USER="root" en GROUP="root". Wonderbaarlijk genoeg liep dit goed, behalve dan dat door de 'hernoeming' de downloadmap voor transmission niet meer klopte. En, welk proces was verantwoordelijk voor die hernoeming. 

Met gParted hernoemde ik de partitie naar temp. De bestanden en map tmp wiste ik ook en ik startte opnieuw op. En hier begint het nu te wringen omdat ik niet helemaal zeker ben van wat er precies volgde. 
Ik besloot om de groep waaronder minidlna liep aan te passen naar "pi" om het meer in overeenstemming te brengen met hoe het bedacht was. Helaas voor mij was er opnieuw een schijnpartitie gemaakt en in de map dbDlna werd nu ineens ook een flinke index (database) opgebouwd. 

Blijkbaar had ik iets gemist. Bij gParted stond als koppelpunt /media/pi/temp1. De partitie ontkoppelen om daarna met mount aan te koppelen op /media/pi/temp. Vol spanning keek ik naar wat er zou gebeuren wanneer ik minidlna opnieuw zou starten. Er gebeurde gelukkig niks onverwachts.

Download de app

De android-telefoon van mijn partner is een paar jaar oud en heeft niet zo heel veel geheugen. Ze krijgt met regelmaat e-mail met bijlagen. In de formaten .pdf, .doc,  of .docx, .odt. Alleen de pdfs kan ze makkelijk openen.

We hebben de gratis versie van WPS geprobeerd, maar daar werd ze van alle aanmoedigingen om iets te installeren of te proberen helemaal gestoord van. Bij een testinstallatie van OpenDocument Reader raakte ik al snel de weg kwijt en dat is geen aanbeveling voor zo'n app.

Maar wat dan? Iedere app die je installeert neemt ruimte in beslag en dat is lastig want het ding zit al behoorlijk vol met apps waarmee ze niet zonder kan. Het bleek dat de Google Drive-app al aanwezig was. Er stond zelfs al wat in zonder dat ze het wist.

Het is geen elegante oplossing, maar het werkt wel. Een bestand dat met de mail binnenkomt eerst en vooral opslaan. Het komt dan in de map/folder Downloads. Daarvandaan kan het met delen/share worden gekopieerd naar de gDrive.

Vanaf de gDrive kan het dan worden geopend. Naar behoefte de documenten uit de Downloads-map verwijderen.

Je vraagt je toch af waarom de mailapp zegt dat een document niet geopend kan worden. En waarom je niet meteen kunt downloaden in de gDrive. Zal wel iets met het verdienmodel van Google van doen hebben.