maandag 25 oktober 2021

Netwerkprinter

Na de zoveelste modemomruil vanwege netwerkproblemen staat er sinds een paar maanden op de onveranderde plek een FRITZ!Box 7583 die het naar behoren doet/deed. (De las met ons ISRA-punt bleek oud te zijn)
Ineens deed mijn oude netwerkprinter het niet meer. Die netwerkprinter was met de modem verbonden met een USB-kabel.
Het bleek niet de printer te zijn die moeilijkheden had. Met de PC verbonden wilde die best nog printen.
En toen bleek dat mijn superkleine NAS, die ook via de usb-hub met de modem verbonden was het ook niet meer deed.
Kortom, alles wees erop dat de usb-poort van de modem niet meer deugde.

XS4All, de leverancier van de modem, kende geen problemen met usb op de modem, dat was/is een 'derden'-probleem volgens de man die ik sprak en ik moest contact zoeken met AVG, de fabrikant. Die zijn na vijfen en en in het weekeinde niet bereikbaar. 

Het alternatief om toch te kunnen printen is om de printer lokaal met een PC te verbinden en de printer dan te delen met de andere apparaten. Maar dan moet je die PC wel aanzetten om een ander de gelegenheid te geven om af te drukken. Onhandig!

Plotseling bedacht ik me dat ik nog een server heb staan, een raspberry pi 3B. Daarop zou ik een zogenaamde CUPS-server kunnen zetten die printen in het netwerk mogelijk maakt.
De website PiMyLifeUp gaf zoals zo vaak een goede handleiding.
In het kort: doe een update op de pi; doe een upgrade; installeer CUPS; configureer CUPS; zoek en installeer de printer in Cups. Voilá.
Dus:

sudo apt-get update
sudo apt-get upgrade
sudo apt-get install cups
sudo usermod -a -G lpadmin pi (== voeg gebruiker pi aan de printerbeheergroep toe)
Maak met de onderstaande 2 opdrachten cups in het hele netwerk toegankelijk:
sudo cupsctl --remote-any sudo systemctl restart cups
 
 

Om te weten op welk adres de cupsserver draait kun je het commandoe

hostname -I

gebruiken.

Richt een browser op het ip-adres met poort 631, de standaard cups-poort.

Bijvoorbeeld: https://192.168.10.99:631. Je komt dan op de beheerpagina van de cupsserver en kunt daar een nieuwe printer aanmaken.
Wanneer je daarmee begint zie je bovenaan de lokale printers en daaronder wat Cups al ontdekt heeft aan bestaande printers in je netwerk.

Local Printers: CUPS-BRF (Virtual Braille BRF Printer)
VNC Remote Printer (VNC Printer)
Discovered Network Printers: lokaalKanon iP49nn series @ baasdesktop (Canon Canon iP9nn series)
netwKanon @ baasdesktop (Canon Canon PIXMA iP49nn)
Other Network Printers: Backend Error Handler
Internet Printing Protocol (https)
Internet Printing Protocol (ipp)
Internet Printing Protocol (ipps)
Internet Printing Protocol (http)
LPD/LPR Host or Printer
AppSocket/HP JetDirect


In mijn ervaring werkt de AppSocket/HP JetDirect in veel gevallen prima.

maandag 28 juni 2021

Syncthing geen back-up oplossing

De titel van de vorige blog is geheel anders dan deze.
Syncthing is geen oplossing voor het back-up probleem. Syncthing is een sync oplossing waarbij meerdere mensen samenwerken in/met/vanuit eenzelfde map en/of bestand(en).
Veranderingen aan een bestand worden doorgegeven, gesynchroniseerd, aan de server die dat weer doorspeelt aan de andere gebruiker(s).

Deze hernieuwde kennismaking met Syncthing was geen onverdeeld genoegen. Deels omdat de aankoppeling van de externe harde schijf op onverwachte wijze verliep - door de bestandsbeheerder pcmanfm - maar ook omdat het vaak in eerste instantie niet werkte. En ook in tweede instantie niet. Hoewel, op een nieuwe ochtend zag ik het probleem. Ik had op de telefoon ervoor gekozen om de WA-mappen van het type 'alleen ontvangen' in te richten. Ja, dan staat de telefoon te wachten op wat er van de server komt. Niet zo handig. Zodra ik dat veranderd had begon de zo gewenste synchronisatie.  Dat 'alleen ontvangen' was bedoeld voor de serverkant!
En mocht je je WA-inhoud(en) willen syncen, overweeg dan om gebruik te maken van de mogelijkheid om mappen uit te sluiten (negeren) van de sync-actie.

Het lukte wel met de map met foto's, eigenlijk de camera-map op de mobiele telefoon en de schermafbeeldingen op telefoon en tablet. Downloads-mappen van de mobiele apparaten werkten eveneens. 

Een behoorlijk probleem vormden de waarschuwingen die ik kreeg wanneer ik onder  de map AFB die ik had aangemaakt meerdere andere mappen wilde onderbrengen. Schermafdrukken had ik gedacht onder te brengen bij AFB/peter/telefoon of AFB/peter/tablet. Vergeet dat maar in je planning. Tenzy je goed kunt leven met irritante waarschuwingen. ✊👎 

Mijn ongenoegen van het begin maakte plaats voor wat meer berusting. Het was toch vooral de leercurve waarmee ik te maken kreeg.
Syncthing werkt, maar is geen oplossing voor een back-up. Tenminste niet in mijn ogen.

zaterdag 26 juni 2021

Syncthing back-up oplossing (1)

draadloze pi zero w        11,50
16 GB sd-kaartje             10,--
usb-voeding                     2,50
usb-kabeltje                     1,00

verloop micro_usb-usb€ 10,--
evt. usb3-hub + externe voeding)  € 35,--
externe harde schijf van 2TB (1 Ampère)  € 60,--
Kijk a.u.b. uit

De pi kan niet de 1 ampère leveren voor de grote harde schijf, daarvoor is een usb-hub met aparte voeding aan te bevelen. Hoe dat zit met een grote SSD weet ik niet.
Een standaard usb-telefoonoplader is voor de pi zero normaal gesproken meer dan voldoende en daar kan ook nog wel een flinke usb-stick bij. Of meerdere bij een ouderwetse usb-hub. Ook al moet je het niet overdrijven. Maar op het moment dat je een gevoede usb-3-hub gebruikt kan de harde schijf, maar ook de rest van de usb-apparatuur gemakkelijk gevoed worden. Daarmee vervalt dan ook de bovenstaande usb-voeding van € 2,50

Niet alleen heeft Toshiba slecht geheugen, maar tot overmaat van ramp kunnen ze ook niet rekenen! Uit de handleiding van mijn gloednieuwe Toshiba Canvio Basic van 2TB:

Deze handleiding kon ik wel lezen terwijl de schijf verbonden was met de Raspi Zero W. Maar toen ik wat mappen wilde maken op deze ntfs-geformatteerde schijf liep ik tegen problemen aan die ik niet begreep.
Blijkt dat ntfs vanaf de raspi alleen leesbaar is in eerste instantie. Om ook te kunnen schrijven moeten de gereedschappen ntfs-3g geïnstalleerd worden.
Met gparted meteen maar de ntfs-partitie verkleind tot ca. 67GB en de rest onder de naam syncthing met ext4.
Op de website van de raspberry pi is er een pagina gewijd aan de instellingen van extern geheugen.
De mount-gegevens waarmee de externe schijf in zijn standaard gedaante werd aangekoppeld, bleken:
/dev/sda1 on /media/pi/TOSHIBA EXT type ntfs (rw,nosuid,nodev,relatime,uid=1000,gid=1000,fmask=0177,dmask=077,
    nls=utf8,errors=continue,mft_zone_multiplier=1,uhelper=udisks2)
 
Bij de fstab-instellingen bleek opnieuw dat het verstandig is om de 'koppeltekens' die soms in de UUID bij de uitvoer van blkid staan te verwijderen, net als de aanhalingstekens!

woensdag 23 juni 2021

Slecht geheugen Toshiba

 Wat baal ik. Op mijn bureau ligt al het tweede Toshiba Transmemory usb-geheugen staafje dat het binnen 5 jaar begeven heeft. De eerste heb ik na het raadplegen van de website van deze geheugenfabrikant al bij het chemisch afval gebracht.

Nu werd ik zo boos dat ik alles op alles zet om mijn recht te halen. Mijn geheugen kwam terug en ik bedacht dat ik de aankoopbon nog wel in mijn archief heb. Juist.
Op 5 juli 2017 kocht ik 2 van deze 64 GiB staafjes. 

Inmiddels heet Toshiba Toshiba Memory. Oh nee, vergeten, ze heten nu Kioxia of zoiets. In hun beschrijving van de in goed Nederlands geheten Warranty begint het ongeveer zo:
"KIOXIA’s memory products (USB Flash Drives and SD Cards) are warranted against defect in materials for either up to five or up to three years from the date of purchase with a manufacturer’s warranty, which depends on the respective memory product. Please note that, If you bought the KIOXIA memory product from a shop, then statutory warranty claims can only be made with the shop which sold you the product. Please contact the shop for information on the repair procedure."

Maar op de verpakking staat in goud Premium Quality , *****, 5 Years Warranty.

Maar dat ze de geest hebben gegeven komt vast doordat ik ze in een windhoos 10 laptop heb gestoken. Want versie tien valt niet onder de vereiste OS'en.
N.B.: Linux ontbreekt in zijn geheel en Android is blijkbaar ook geen OS waarmee je ze kunt gebruiken.

 Heb inmiddels via WhatsApp kontakt met de winkel. Ben benieuwd wat die er van gaan maken.

Oh ja, en voor wie het nog niet wist; een GB is 1.073.741.824 byte. Dat u dan niet denkt dat u 64 maal dit getal als geheugen hebt gekocht (= 68,719,476,736).
U koopt 64.000.000.000 bytes opslag waarvan dus ongeveer, delen door
1.073.741.824, 59.6046447754 byte over blijft.

woensdag 16 juni 2021

Wie wat bewaart...

Die heeft wat. 

Al bladerend in mijn notities stootte ik op aantekeningen over mijn oude Linksys NSLU2 doosjes. Gezien de aantekeningen later voorzien van Debian. Maar erger was dat tot me doordrong dat deze een vast ip-adres had op mijn oude router en netwerk. Dat wil zeggen in het 192.168.1.x netwerk.

Inmiddels staat er een compleet nieuwe router met als netwerk 192.168.178.x. Dat spoort niet lekker met elkaar. Hoe kon ik het netwerkadres van de NSLU2 aanpassen. 
Vroeger had ik zo'n 192.168.1-netwerk en ook repeaters die daarin werkten. Ik pakte een oude Linksys Broadband 2,4 GHz B uit de kast waarvan ik wist dat ik die voor het opbergen op de fabrieksinstellingen had teruggezet. En gelukkig met potlood de inloggegevens op een rand had geschreven. Een netwerkkabel in de ene port en die van de NSLU2 in de andere. Interface van de laptop aangepast met een ip-adres binnen de 192.168.1-range. Ik veronderstelde dat de NSLU2 wel meteen zichtbaar zou worden en ik er met ssh op in kon loggen. Dat werkte niet. Toen de netwerkkabel van de NSLU2 direct in de ethernetpoort van de laptop gestopt. En de nic in de laptop voorzien van een gepast ip-adres. Ook dat wilde niet. Bovendien bleef er steeds maar één lampje op de NSLU2 branden. Dat kwam niet overeen met mijn geheugen. Ook wilde de NSLU2 in deze opzet niet netjes afsluiten. Er was iets loos. 

Zoekend op interpret kwam ik oude bekenden als Kees Moerman tegen. Maar ook vanwege de ouderdom verdwenen websites die voorheen absoluut noodzakelijk waren om te leren en te configureren. Moerman noemt nog een bron die ik helemaal niet kende. Op tweakers.net is in het forum ook nog wel wat te vinden. Maar niet wat ik zocht. 
Ik moest zelf gaan speuren. De usb-schijven werden afgekoppeld, de NSLU2 bruut gestopt en opnieuw gestart. Daarmee kwam de herinnering terug dat de kleine 60GB laptopschijf nodig was om Debian te kunnen starten. Maar ook het inzicht dat de usb-hub waaraan deze hing zijn laatste dagen aan het slijten was. Die usb-hub werd gedumpt. Een andere usb-hub, van de Pi Hut, toch ook eentje met wat twijfels bleek wel in staat om de benodigde voeding voor de schijf te leveren en me een groen lampje op de connector te tonen. Dat ging de goede kant op. Deze opstartschijf (Debian) moet wel in het bovenste USB-aansluitpunt komen. De USB-aansluiting voor de grote Samsung harde schijf komt dan in de onderste.

Na een paar keer opstarten zag ineens de groene led van de connector ook af en toe rood flikkeren en de statusleds van de NSLU2 vertoonden ook een ander, herkenbaarder profiel. Het opstarten ging door. Met de zwik aangesloten op de laptop kon ik met SSH inloggen als root en op verkenning gaan naar de instellingen voor de netwerkkaart. Na een flink aantal configuratiebestanden met nano of cat te hebben bekeken vond ik:
-----------------------------
/etc/network/interfaces:
die ik als volgt aanpaste;

auto lo
iface lo inet loopback

allow-hotplug eth0
# iface eth0 inet dhcp
iface eth0 inet static
    address    192.168.178.77
    netmask    255.255.255.0
    broadcast    192.168.178.255
    gateway    192.168.178.1
-------------------------------
Netwerkkabel uit de laptop en in de nieuwe standaard router. Opnieuw opstarten.
Eh, voilà!

Nu kon ik met SSH of SSHFS de grote opslagschijf die met LVM2 ingedeeld is benaderen.
Jammer alleen dat de foto-map niet veel nieuws bracht ten opzichte van de andere foto-opslag-locaties.

Maar iets anders dat altijd is blijven steken is het slapen van de schijven als ze niet gebruikt worden, ook wel bekend als het spin-down-probleem. Hierin speelt soms of vaak het energiebeheer een rol.

Ik besloot het eens te proberen op mijn owncloud-server die dit probleem ook heeft. Hdparm blijkt voor de raspi3b ongeschikt te zijn.
Hd-idle gaf geen schokkende foutmeldingen en draait nu als proef.

zaterdag 27 maart 2021

Bij de tijd

Mijn partner heeft al enige jaren een huawei P8 lite. Na 7 weken moest het ding ter reparatie terug vanwege een vreselijk slechte wi-fi ontvangst.

Sinds een halfjaar hebben we nieuwe routers in huis en ook de repeater is vervangen. 

Maar sinds een paar weken klaagt ze steen en been over de vreselijk slechte wi-fi. Ik probeerde wat, maar niets hielp. Op enig moment ze ze iets in de trant van "oh, het is bijna negen uur en dan heb ik weer ontvangst". Bij mijn weten liepen er geen energiebesparende maatregelen, op geen enkele router of repeater. Ik heb het wel vier maal gecontroleerd.
Toen ik zelf steeds vroeger wakker werd vanwege de naderende lente, merkte ik ook wat kleine ontvangstprobleempjes, maar niks storends. Mijn apparaten deden het.

Na van alles en nog wat gecontroleerd te hebben bleef er nog maar één ding over en dat was de repeater van de grond en aan het plafond. Om dat even snel in orde te brengen pakte ik een snoer uit de doos, met een sonoff-schakelaar erin. Even wachten en toen ik met de webinterface van de sonoff de schakelaar op aan zette kon de hangende repeater ook weer zijn werk gaan doen.

Ik was dik tevreden met de repeater als echte zendmast in de hoogte en besteedde er verder geen aandacht aan. 

De ouderdom van de huawei en de ervaringen met de wi-fi deden ons besluiten een nieuwe slimme telefoon aan te schaffen. De nieuwe kent ook 5 MHz wi-fi en dat sluit goed aan bij de rest van de omgeving. 

Na een vreselijke nacht waarin om onverklaarbare reden de koffiemachine ineens besloot om koffie te gaan zetten midden in de nacht hoorde ik mijn partner weer klagen over de wi-fi en nu ook met haar nieuwe apparaat in haar handen. Ook mijn wi-fi was rampzalig slecht. Na een korte maar intensieve zoektocht bleek de repeater stroomloos.

Snoer eraf en repeater maar weer even op de vloer. Het was nog ruim voor negenen en er werd gejubeld over de heerlijke wi-fi.

Ik kreeg een ingeving en sloot het snoer in mijn werkkamer aan. De sonoff kwam in de lucht en ik vroeg de configuratie op.
De Sonoff had een timer-instelling waarmee die om 0h00 uitschakelde en om 09h00 weer in.
Na weken geklaag werd duidelijk dat het de timerschakelaar in het snoer was geweest die voor al die onrust had gezorgd. 

Feit blijft dat de wi-fi module van de huawei uitermate zwak werkt.

woensdag 17 februari 2021

Onbekend adres

Een paar maanden geleden hadden we regelmatig problemen met ons (draadloze) netwerk en interpret. Ik nam contact op met de provider. Iemand daar keek even en was nogal geschokt dat ik nu pas aan de bel trok. Hij zou meteen een nieuwe modem/router sturen. Een paar dagen later had ik een nieuwe router in gebruik maar echt veel verschil maakte het niet. De service-desk van de provider nam ook contact met ons op. Ze keken opnieuw en kwamen tot de conclusie dat er iets behoorlijk mis was. Die nieuwe modem/router was helemaal niet nodig geweest. Het was waarschijnlijk ons ISRA-punt. Het kon ook in een schakelpunt/centrale van hun zijn, maar het moest wel bij ons mis zijn. Hun redenering daarover was nogal zwak en ik had geen zin mijn halve huis te moeten uitruimen om hun oplossing uit te voeren. En een paar dagen later waren 'de problemen' als sneeuw voor de zon verdwenen. Rara?

Maar in huis veranderde er weinig. Ik kon zien dat het aantal storingen in de modem/router aanmerkelijk was afgenomen. Het moest iets anders zijn. Dus werd de oude draadloze router vervangen door een nieuwe TP-Link Archer C2300 die ook met 5G werkt. En ook de repeater werd vervangen door een nieuwe AVM Fritz.repeater om de doorvoersnelheid op te krikken en eventueel ook met 5GHz te werken.

Na een paar maanden werd het tijd om met de ervaringen de zaak met een kritisch oog te bekijken en fijn te gaan slijpen. Tot mijn stomme verbazing kwam ik een ip-adres tegen dat ik niet had uitgedeeld, laat staan kende. De naam die zichtbaar werd voor dit apparaat was een sterretje (*). Het mac-adres verwees naar een onduidelijke Chinese fabrikant. 


 

Het apparaat kwam ook niet altijd in de DHCP-lijst voor. Soms verdween het een tijdje en kwam dan even later weer bovendrijven. Nou heeft de GUI van TP-Link nog wel meer makkes. Apparaten verdwijnen, zodat van de lijst van ca. 15 apparaten er nog maar 1 of 0 een tijdje zichtbaar is. Of dat het mac-adres van een apparaat niet mee verhuist met de vermelding van een apparaat terwijl de lijst wordt opgebouwd. Er is nog wel meer ergerlijks maar ik laat het er maar even bij.

Een nmap-scan van het lokale netwerk leverde als resultaat op dat er op het onbekende ip-adres een poort voor IRC open stond (6668/tcp). Nu wist ik wel bijna zeker dat het niet om een apparaat van mezelf ging. Zette het ding wel alvast op de zwarte lijst.
Ik ging op zoek in fora van TP-Link, Tweakers.net en algemeen op interpret. Besloot toen maar een vraag bij TP-Link in Nederland neer te leggen.

Al snel had ik een soort van antwoord, maar ook meer vragen die ze beantwoord wilden hebben. Vrijwel meteen nadat ik die vragen beantwoord had kreeg ik een nieuwe oplossing. Maar zonder dat aan de orde kwam waarom er een apparaat in mijn netwerk huisde dat met IRC kon praten.
Nadat ik het WAN-adres van de router had veranderd van dynamic IP naar static IP verdween het onbekende apparaat uit mijn DHCP-lijst.
TP-Link NL was daar niet tevreden mee en vond dat ik de werking van de router aan moest passen als Access Point. Maar bij de tekst aldaar stond dat er dan een aantal zaken niet meer zouden werken i.c. mogelijk zijn. We laten het maar even voor hoe het nu staat ingesteld. Overigens bleef het onbekende verdwenen ip-adres nog steeds wel op de zwarte lijst te staan.

zaterdag 9 januari 2021

Eindejaarsdrukte

We zijn nogal in de weer geweest de laatste maand van het rampjaar
2020. De neopixel-ledring is getemd
.

Maar er lag ook nog een oude (v1) BBC-micro:bit waarvan bekend is dat die bijv een hele tegel met 64 ledjes aan kan sturen. De Engelse firma Kitronik levert die. (In vergelijking met Adafruit prijstechnisch niet heel onvoordelig; betrokken bij Kiwi in Nederland. De transportkosten vanuit het VK of de VSA vind ik werkelijk belachelijk.) Gezien de beschrijving en de summiere FAQ rijst al snel het vermoeden dat het ding bestukt is met neopixels. Ze leveren met verwarrende voorbeeldcode, op diverse plaatsen. Nergens een behoorlijke overzichtelijke beschrijving. Kitronik doet weinig moeite om de klant te begrijpen. Wat dat betreft ben ik blij met de Brexit. Dat is gelukkig bij Adafruit anders. 

Zo staat er een uiterst interessante opdracht in de https://makecode.microbit.org/#editor: tileDisplay show rainbow from 1 to 360. Zonder enige duiding. Je tast in het duister over wat je aan het doen bent en waarom. Overschakelen naar de weergave in javascript of python is soms wel zinnig. Maar het heeft toch ook wel iets fijn knutselachtigs om blokken code in elkaar te klikken als legosteentjes. 

Heel leuk was het maken van een fietsremlicht met de tegel. De micro:bit heeft versnellingssensors en daarmee kun je dus ook (rem)vertraging meten. Als je dan remt dan floepen op volle sterkte alle 64 rode ledjes aan en na een in te stellen tijd, bijv. 15 seconden gaan ze weer terug naar hun normale helderheidsinstelling. Ondertussen kun je ook nog een boodschap in tekst over het scherm laten rollen.

Na flink wat omwegen met de sensors, knoppen en kantelingen van de micro:bit besloot ik dan eens te kijken of de leds inderdaad neopixels zijn in de categorie zoals de firma Adafruit die beschrijft. M.a.w. werkt de Kitronik ZIP tile met de neopixeldriver van Adafruit. Antwoord: JA!
Maar hoe tevreden ik ook ben over de beschrijvingen van de Adafruit-neopixels (de neopixel uberguide) moet ik na flink wat gepiel concluderen dat de code van Kitronik meer biedt dan die van de firma A. Bijvoorbeeld het tekstrollen!

MotionEye

Op de raspberry Zero W

Gezien het vuurwerk dat niet mocht en het carbid schieten dat hier bij de plattelandsbevolking nogal populair is en mogelijke gevolgschade aan zonnepanelen of serreramen, bedacht ik dat het handig was om een intelligente camera bij de hand te hebben. Eerder had ik al een poging gewaagd met MotionEye OS maar die wegens gebrek aan resultaat te beëindigen. Blijkbaar heb ik problemen met de subtiliteit of slechte bouwkwaliteit van kabelklemmen. De klem voor de platte camerakabel brak af. Eerst nog met plakband geprobeerd maar dat is geen succes. Een andere Zero W gepakt en opnieuw begonnen. Oneindige problemen leken mijn deel. 

Op het smoelenboek van Mark Z. is een groep gebruikers die ik al een tijdje volg en er zijn ook behoorlijk wat andere bronnen voor een succesvolle installatie te vinden. Kortom, waarom lukt het me maar niet?

Nou, omdat ik een sukkel ben. Was. Je moet wel de kabel met de goede kant boven (en onder) in de klemmen stoppen. Anders werkt het niet. 

Mondkapje