Vergeten nieuw

Vergeten nieuw

Toen ik een jaar of zeven of negen was waren we op vakantie in Zwitserland. Van tevoren was ons kinderen verteld dat het de moeite loonde om te sparen zodat we van ons zakgeld een horloge konden kopen. Dat deden we. Later bleek het niet alleen maar voordelen te hebben om voortaan altijd de tijd bij je te dragen. Op een dag kwam ik veel te laat voor het avondeten thuis. Nadat ik de keukendeur had geopend vond ik mezelf ineens onverklaarbaar op de trap naar de bovenverdieping. Ik had mijn vader, die zich achter het gordijn van de keukendeur bevond, niet op tijd gezien en die had me, voelde ik nu, een enorme schop onder mijn achterste gegeven.
Ik had nu toch een horloge, ik kon toch zien hoe laat het was. Mijn enige verdediging was dat ik zei, dat ik vergeten had te kijken.
Mijn schoonmoeder is ernstig dement. Zij vergeet dat ze vergeet.
Ze vergeet wat voor dag het is, ze vergeet dat ze moet eten, ze vergeet op tijd haar medicijnen in te nemen, ze vergeet hoe laat het is, ze vergeet in haar agenda te kijken.
In die agenda houden haar kinderen bij wat er op een dag gebeurt. Haar dochters vertellen haar dat ze die agenda het best op tafel kan leggen, maar ze bergt hem op in haar handtas en vergeet dat dan. En als ze dan in haar agenda kijkt – mam, dat staat in je agenda – dan vergeet ze wat ze daarin heeft gelezen.
Blijkbaar geeft de tijd structuur aan het leven. Er zijn uitgebreide klokken die niet alleen vertellen hoe laat het is maar ook wat voor dag en welk jaar. Als je nog een beetje geheugen hebt, dan kan het helpen te weten wat voor dag het is.
Een duidelijke klok kan daarbij helpen.
Een schoonzus had wat onderzoek gedaan en kwam onder andere met de ‘dayclock’ op de proppen. De dayclock is een app op een geprepareerde tablet. Het toont standaard de datum, de dagnaam, het dagdeel en de tijd zowel analoog als digitaal. Terzijde: in het reclamemateriaal zien we een dayclock met de aanduiding ‘Donderdag Middag’. Voor een oudere misschien een gruwel. Ze hebben maandagochtend, dinsdagavond en donderdagmiddag geleerd, als het goed is en zonder hoofdletters. Grote kans dat ze dat nog wel weten.
Rechts van de tijdsaanduidingen is een ruimte voor een foto. Alleen bij een abonnement. Net als de toegang tot het berichtengebied aan de bovenkant van het scherm. Veelgebruikte tekst op de webstek: “het is zo simpel als klokkijken”.
De app kent sinds enige tijd ook spraakmededelingen.
Vergeetachtigheid bij mijn schoonmoeder is helaas niet het enige probleem. Ze heeft een bloedhekel aan allerlei nieuwe dingen en aan alles waar veel knopjes aan zitten. De magnetron was jaren geleden nieuw, maar wordt niet meer gebruikt. Zat nog niet in het lange-termijngeheugen. De televisie heeft het gelukkig wel gehaald, maar alleen de publieke omroep. De rest heeft afgedaan vanwege die onvoorspelbare reclames. De medicijn-alarmklok heeft haar gebruik ervan niet overleefd. Mijn schoonzus en belangrijkste mantelzorger had een hele grote klok met dagaanduiding geregeld, maar die wilde ze per se niet in het zicht. Die hangt nu op een onlogisch hoge plek in de keuken.


Dus hoe krijgen we haar aan de dagklok?
Jarenlang was ik de ‘digitale klusjesman’ en de laatste jaren een enorme fan van de goedkope mini-computer Raspberry Pi – kortweg raspi. Die raspberry pi’ s kunnen ook de televisie, oud of nieuw, als scherm gebruiken. En de televisie staat al jaren op een kastje in de woonkamer. Dus geen nieuw apparaat in haar huis, maar de televisie gebruikt. Dat dacht ik dus. Zij het dat ze zou moeten leren om met de input-knop op de afstandsbediening een andere bron te kiezen dan het televisiesignaal. Dat zou vermoedelijk al lastiger worden.
De analoge klok werd in eerste instantie nagebouwd met canvas in html. De tekstaanduiding van dagnaam, dag, dagdeel en tijd werd er meteen onder neergezet op het canvas. Maar toen liep ik tegen een probleem aan om de tekst te verversen. Dat bleek lastiger dan gedacht. Inmiddels weet ik de oplossing.
Canvas voorlopig verlaten om in gewone html met de tijdsfuncties het tekstdeel op te bouwen.
Dat kon allemaal nog steeds in een redelijk statische webpagina afgehandeld worden. Zelfs foto’s, die lokaal opgeslagen zouden zijn, vormden m.i. niet een groot probleem.
Maar dan de mededelingen, zoiets als “Gijs en Zelda komen vanmiddag rond een uur of twee langs op de thee”, of “halfvijf: broeder komt langs om bloed te prikken”.
De statische kant wordt dan verlaten. Je moet toegang hebben tot het apparaat of een server om tekst aan te passen. Als je met html om kunt gaan is het op  't apparaat niet zo’n probleem. Maar als je niet met html om kunt gaan wat moet  je dan.
En toen kreeg ik een helder idee. Bij onze grote zoekboer wiens naam begint met een g, kun je, om niet, een simpele website starten. En als je dus een account bij de zoekboer hebt kun je ook een agenda maken. En die agenda kun je ook weer opnemen in je website. Die simpele website is gebaseerd op sjablonen en die sjablonen laten zich visueel vullen en aanpassen. Niks moeilijks aan.
Dat ziet er dan in de bewerkingsmodus zo uit:

Wil je het zien zoals gepubliceerd, dan klik je op het uitklappijltje rechts van de blauwe knop Publiceren en kiest voor ‘Gepubliceerde site bekijken’.
De kleinste raspberry pi, genaamd zero w, w van wireless, draadloos, heeft naast wi-fi ook bluetooth. Maar het gaat ons om de wi-fi. Dit kleine apparaat kan dus achterop een televisie worden bevestigd, of eronder en dan met de buitenwereld contact maken met de eigen website!
Voor de wi-fi had ik gedacht om met een van de buren af te spreken om voor een gering bedrag een verbinding met zijn/haar/hullies router op te zetten. Geen rare apparaten met knipperende lichtjes in haar huis.

De les

Wanneer je denkt dat iemand later mogelijkerwijs zo’n soort hulpmiddel nodig heeft, begin er dan in een heel vroeg stadium mee. Stel het niet uit. Dan is er nog tijd om te wennen aan nieuw gedrag op de afstandsbediening of een nieuw apparaat in huis.